Tuesday, October 23, 2012

மனைவியைச் சந்தோஷமாக வைத்திருப்பது எப்படி?

மனைவியைச் சந்தோஷமாக வைத்திருப்பது எப்படி?
(20 வழிகள்)

என்று இணையத்தளம் ஒன்றில் வெள்ளைக்கார அம்மணி ஒருவர் எழுதியிருந்தார். அதை நான் எங்கள் 'கலாச்சாரத்திற்குப்' பொருத்தும் வகையில் மொழிபெயர்த்து என் கொமென்ற்'களுடன் கீழே தருகிறேன்.

(1)மனைவியைப் பார்த்துப் புன்சிரியுங்கள். நீங்கள் ஒன்றும கதை/வசனங்கள் பேசத் தேவையில்லை, வெறுமனே ஒரு கனிவான புன்னகையைக் கசியவிடுங்கள். முக்கியம் புன்னகைக்கும்போது அவள் கண்களைப் பார்க்கவேண்டும்.

நீங்களே 'ஒன்றும் பேசத் தேவையில்லை' என்று சொல்லிவிட்டீர்கள். பிறகு என்ன? கடைப் பிடித்துப் பார்த்தேன். "சும்மா அசட்டுச் சிரிப்புச் சிரிச்சுக் கொண்டிருக்காமல் வூல்வேர்த்'துக்குப் போய் இந்த லிஸ்ட்'இல இருக்கிற எல்லாத்தையும் வாங்கி வாங்கோ" என்று ஒரு நீஈஈஈளமான ஒரு பேப்பர்த் துண்டு வந்தது.


(2) அவளிடம் (கோபத்தில்) கத்தவேண்டாம். மென்மையாக, மகிழ்வாக, அடங்கிய குரலில் பேசவும். (அடக்கி வாசிக்கச் சொல்லுறா). அவள் காதுகளில் கத்துவது அவளுக்கு ரொம்பக் கோபமூட்டும். நீங்கள் கத்தாமலேயே அவளுக்குக் காது கேட்கும்.

என்னது? கத்துவதா? மூச். அம்மா தாயே நீங்கள் எந்த நூற்றாண்டில் இருக்கிறீர்கள்?


(3) மனைவி சொல்வதை எப்போதும் கேளுங்கள். அது மிகவும் கஷ்டமானது என்று எனக்குத் தெரியும். உங்களால் அவள் சொல்வதைக் கொன்சென்ரேட் பண்ணிப் புரிந்துகொள்ள முடியாது. அது போறிங்'ஆக இருக்கலாம் அல்லது நீங்கள் செய்து கொண்டிருக்கும் வேலையைப் பாதியில் விட வேண்டி வரலாம். முயற்சி செய்யுங்கள். அவள் முக்கியமான ஒன்றைச் சொல்லவரலாம்.

இதைத்தான் எங்கள் தமிழர் "மனைவி சொல்லே மந்திரம் என்பார்கள்". யாருக்காவது மறுக்கிற துணிச்சல் உண்டா?

(4) மனைவி எதாவது ரிப்பேர், அல்லது வேறு 'அலுப்பு' வேலைகள் செய்யச் சொன்னால் எதையும் பின்போடாதீர்கள். சூடாற முதல் செய்யவும். இதெல்லாம் உங்கள் நல்லதுக்குத்தான் அவள் சொல்லுகிறாள்.

நாம் பிறப்பு எடுத்ததே எதற்காக? இதுமாதிரித் தொட்டாண்டி வேலை பார்க்கத்தானே?

(5)உங்கள் மனைவியைப் புகழ்ந்துதள்ளுங்கள். பாசாங்கு பண்ணாமல் 'உண்மையாகவே' சொல்லவும். அவள் 'ஷொப்பிங்' போனால், "உனக்கு என்ன வாங்கினாய்" என்று அக்கறையாகக் கேட்கவும். அப்படிக் கேட்டால்தான் அவள் வாங்கிவந்த "ட்ரஸ்' உங்களுக்குப் பிடித்திருக்கிறது என்று அவளுக்குப் புரியும்.

நான் மெய்யாகவே புகழ்ந்துதான் சொல்லுகிறேன்.. போனகிழமைகூட "நீ கிண்டிய கேசரி நல்லாகத்தான் இருக்குது" என்று புகழ்ந்தேன். 'கேக்குக்கும் கேசரிக்கும் வித்தியாசம் தெரியாதா?' என்று கோபித்துக் கொண்டாள்.

(6)ரொம்பக் கஞ்சத்தனம் வேண்டாமே. அவளுக்குக் தேவையானல எல்லாவற்றையும் நீங்களே வாங்கிக் கொடுத்துவிட்டால், அவளுக்குக் காசு செலவழிக்க வேண்டிய தேவை இல்லையல்லவா?

வேறை வழி?

(7)காசை வீணடிக்காதீர்- குடி, பீடி/சிகரட், 'படம்' போட்ட புத்தகம் என்று...

சான்ஸ்ஸே இல்லை

(8) ரொய்லட் மூடியை எப்போதும் மூடி வைத்திருக்கவும். உங்கள் மனைவி இது விசித்திரம் என்று நினைத்தால், உள்ளே உள்ள 'தண்ணீர்' தெரியாமல் இருப்பது அழகு என் விபரிக்கவும்.

இது புரியவே இல்லைங்கோ.

(9) உங்கள் உடைகளை நிலத்தில் வீசி எறியவேண்டாம். உடை மாற்றியதும் அழுக்கு உடைகளை அதற்குரிய 'லோண்டரி பாஸ்கற்' இனுள் போடவும்.

(10) பற்களை ஒழுங்காகத் துலக்கவும்.

(11) ஒழுங்காகக் குளிக்கவும்.

மேலே (9), (10), (11) - ஞாபகம் இருக்கும் குழந்தைப் பருவத்தில் இருந்ததே யாராவது சொல்லிக்கொண்டுதான் உள்ளார்கள். சின்ன வயசிலே (அதாவது கல்யாணம் கட்டமுதல்) அப்பா/அம்மா, இப்ப மனிசி. ஆனால் மனிசி ஒருக்கா மட்டும்தான் ஓ(ர்)டர் போட்டது சொன்னது. பிறகு திருப்பிச் சொல்லவேண்டிய தேவை வரவேயில்லை.

(12)குப்பைகளை வெளியே எடுத்துச் செல்லவும். அது உங்கள் வேலை, அவளுடையது அல்ல.

நீங்கள் சொல்லமுதலே-- சிட்னியிலே, இந்தச் சில்லுப் பூட்டிய குப்பை வாளிகளை (Wheelie Bins), தந்தைக் குலம்தான் வீதிக்கரைக்கு இழுத்துச் செல்லும். சிட்னியில் மட்டுமல்ல, முழு அவுஸ்திரேலியாவிலேயும் அப்படித்தான்..

(13) அவளிடம் கார் இருப்பின், சே(ர்)விஸ்ஸிற்கு நீங்கள்தான் எடுத்துச் செல்லவேண்டும். எப்போது அடுத்த சே(ர்)விஸ் வருகின்றது என்று நீங்கள்தான் ஞாபகம் வைத்திருக்கவேண்டும்.

மேலே (6) ஐப் பார்க்கவும்

(14) ரிவி'யில் என்ன பார்ப்பது என்று அவள்தான் முடிவெடுக்கவேண்டும். அவள் பார்க்கும் 'மெகா' சீரியலைப் பக்கத்தில் இருந்து முடியும்வரை பார்க்கவும். வெறுமனே தேமே'யென்று பார்த்தால் போதாது. 'சுவாரசியமாகப்' பார்க்கவேண்டும்.

மாட்டேன் போ!! நேற்றுத்தான் "மாற்றான்" பார்த்தேன்.

(15) உங்களுக்கான உடைகளையோ பாதணிகளையோ அவளே தேர்ந்தெடுக்கட்டும். எப்படியும் நீங்கள் தேர்ந்தெடுப்பதைவிட அவை நன்றாக இருக்கும்.

சொந்தமாக ஒரு விருப்பு/வெறுப்பும் இருக்ககூடாது என்கிறீர்கள். இதைத்தான் ஞானிகள் "பற்றற்றிரு" என்றார்கள்.

(16) (மிக முக்கியம்). எக்காரணம் கொண்டும் மனைவிமேல் கோபமாகவே வேண்டாம். ரொம்பச் சூடானால், உடனே வெளியே போய் காலாற நடக்கவும். சூடு இறங்கியபின் உள்ளே வரவும். வந்தவுடன் மனைவிக்கு ஐஸ் வைக்கவும்.

மேலே (2) இல் சொல்லியும் உங்களுக்குத் திருப்தி வரவில்லை. ம்ஹூம். ரொம்பச் 'சூடானால்' வெளியே துரத்தப்படுவீர். எனவே வெளியே கௌரவமாக நாங்களாகவே முதலில் போகச் சொல்லுகிறீர்கள் போல.

(17) மனைவியிடன் 'ஐ லவ் யூ' அடிக்கடி சொல்லவும். நிறைந்த மனத்துடன் சொல்லவும். நக்கல் கூடவே கூடாது.

ற்ம்ம்ம்ம்ம்ப முயற்சித்தேன். "இது நக்கலா? அல்லது கிண்டலா?" என்கிறாள்.

(18)உங்கள் மனைவி எதாவது ஒரு சிக்கலில் மாட்டுப்பட்டால், புரிந்துணர்வுடன் நடவுங்கள். குற்றம் சாட்டும் வேலை எல்லாம் வேண்டாமே.

குற்றம் சாட்டும் அளவிற்குத் துணிச்சல்?

(19) நீங்கள் சிக்கலில் மாட்டுப்பட வேண்டாம். அப்படி மாட்டுப்பட்டாலும் அவளையும் உதவிக்கு இழுக்காது நீங்களே தனித்துத் தீர்த்து வைக்கவேண்டும்.

முயற்சிக்கிறேன். மேலே (18) இல் இருக்கிற மாதிரி புரிந்துணர்வு கிடைக்குமா?

(20) (மிக முக்கியம்) அவள் உங்கள் வேலைக்காரி இல்லை. அவள் பேசும்போதெல்லாம் 'கப்சிப்' என்று கேட்கவேண்டியது உங்கள் வேலை. அவள் பேசும்போது குறுக்கிடவேண்டாம்.

ஏற்கெனவே அப்படித்தானே? அவள் பேச, நான் கேட்கமட்டும் முடியும். சின்னச் சந்தேகம். (1) இலிருந்து (20) வரை உள்ளதைப் பார்க்க 'நாமதான்' வேலைக்கா..... சரி சரி எனக்கேன் வம்பு?



---------------

Image from: http://www.cartoonfaces.net/2009/11/cartoon-picture-of-cute-little-dog-with.html

Monday, October 15, 2012

நொந்தபோபால் 2

(கண்டிப்பாக நாற்பது வயது தாண்டியோருக்கு மட்டும்)

பாலகோபாலுக்கும் உலக செஸ் சாம்பியன் விஸ்வநாதன் ஆனந்திற்கும் இரண்டு ஒற்றுமைகள் உண்டு. ஒன்று மிகச் சாதாரணமானது. இருவரும் தமிழர். மற்றது கொஞ்சம் முக்கியமானது. இருவரும் பிறந்த ஆண்டும் 1969. வயதைக் கணக்கிட்டால் கோபால் வெறும் 43 வயதான வாலிபன். அட, நம்ம Felix Baumgartner இற்குக்கூட வயசு வெறும் 43 தானே!

கொஞ்சநாளாக கோபாலுக்கு ட்ராபிக் பொலிசுடன் தகராறு. 'பிழையான' இடத்தில் கார் பா(ர்)க் பண்ணியது, 50 கிமீ/ம வலயத்தில் வெறுமனே 65 கிமீ/ம இல் ஓடியது என்று "தம்மாத்துண்டு" விசயங்களுக்குக் எல்லாம் தண்டம் கடந்த இரண்டு மாதங்களில் மட்டும் 500 டொலருக்கும் அதிகமாகக் கட்டினான். நொந்து நூலாகிப் போன இவன் இப்ப பஸ்'ஸில்தான் வேலைக்குப் போய் வருகிறான்.(காரை ஓட்டினால்தானே ஃபைன் எல்லாம்?). பஸ்ஸில் குறைந்தது இரண்டு, மூன்று 'தேங்காய்ப்' பார்ட்டிகளாவது கூடவரும். ஆனால் 'தேங்காய்ப்' பார்ட்டிகள் சக 'மண்ணிறத் தோலர்'களுடன் பேசமாட்டார்கள். ஒரு அசட்டு அறிமுகச் சிரிப்புச் சிரித்தாலும் ஒரு முறைப்பு முறைத்து விட்டு ஐ'ஃபோனையோ அல்லது ஏதோ ஒரு கொரியன் ஃபோனையோ மும்முரமாகத் தேய்க்கத் தொடங்குவார்கள். இவனும் வெறுத்துப் போய் இப்ப சக மண்ணிறங்களைப் பார்த்துப் புன்னகைப்பதில்லை. 'தானும் ஒரு தேங்காய்ப் பேர்வழியாக ஆகி விட்டேனோ?' என்று ஒரு டவுட்டு மட்டும் அப்பப்ப வந்து போகிறது இவனுக்கு.

ஒரு புதன்கிழைமை இப்படித்தான் இவன் பஸ் ஸ்டாண்ட்டில் பஸ் வரவில்லை. ஒரு இருபது, இருபத்தைந்து வயது மதிக்கத்தக்க 'சின்னப் பெடியன்' கோபாலுக்குக் கிட்ட வருகிறான்.

"உங்களை நான் எங்கோ பார்த்திருக்கிறேனே?" என்றான் ஒரு சிநேகிதமான புன்னைகையுடன். சுருட்டை முடி, கொஞ்சம் புசுபுசு என்று அகலமான முகமும் சற்றுப் பருத்த உடலும். . மலையாளியாக இருக்கலாம் . கொஞ்சம் மூளையைக் கசக்கியதில் மெதுவாக ஞாபகம் வந்தது.

" மூன்று நான்கு வருடங்களின் முன் உங்களிடம் என் மகன் நீச்சல் பழகினான், உங்கள் பெயர் சாம் என்று நினைக்கின்றேன். உங்களுடன் அதிகம் பேச முடியவில்லை"

"பிரச்சினை இல்லை. பிரியந்த சமரதுங்க என் பெயர், சாம் என்று சுருக்கிவிட்டேன்"

"அப்ப நீங்கள் இலங்கையில் எங்கே"

"கண்டி"

கண்டி என்றதும் குஷியாகிவிட்டான் கோபால். இவன் நான்கு வருடங்கள் படித்தது கண்டிக்குக் கிட்டவுள்ள கம்பஸில்.

"தொண்ணூற்றொன்றில் இருந்து தொண்ணூற்றைந்து வரை நான் பேராதனையில்தான் படித்தேன்"

"அப்போது நான் ஆரம்பப் பள்ளியில்.." சாம் இப்ப ஒரு வயதான பேர்வழியுடன் பேசிக்கொண்டிருப்பதாக உணர்ந்திருக்க வேண்டும்.

ஒரு அசௌகரிய மௌனம் வந்து குந்திக் கொண்டது. "உங்களுக்குக் ஆட்களுடன் கதைக்கப் பேசத் தெரியாதப்பா" என்று மனைவி காதுக்குள் சொல்லுவதுபோல் ஒரு பிரமை இவனுக்கு. இப்படி 'அச்சுப் பிச்சென்று' கதைப்பவர்களை "பெக்கோ" என்று இவன் கல்லூரிக் காலங்களில் அழைப்பார்கள்.

இப்படி அசௌகரியமாகத் தொடங்கிய பஸ் நட்பு, நாளொரு வண்ணமும் பொழுதொரு மேனியுமாக வளர்ந்தது. கோபால் தன் பழைய சிறுவயதுக் குறும்புகள் , சிறுபிராய நனைவிடை தோய்தல்கள் என்று பெரிய பாராயணங்களையே மெதுவாக எடுத்துவிட்டான். 'சாம்'உம் தன் பழைய காதல் , ஊரில் புதுவருசத்திற்குக் 'கிரிபத்' சாப்பிட்ட ஞாபகங்கள் -அது இது என்று தன பங்குக்கு எடுத்து விட்டான். இரண்டுபேரும் "புலிக்கதை" கதைப்பதை மட்டும் கெட்டித்தனமாகத் தவிர்த்தார்கள்.

**************************
இப்போது சிட்னியில் "வேலைத்தளங்களில் ஆட் குறைப்புத்தான்' எல்லா இடங்களிலும் பேசப்படும் ஒரு பொதுத் 'தலைப்பு'.

இன்றைக்குக் கதை இப்படிப் போனது.

கோபால்: எனக்கு 'இந்தக்' கம்பனியில் குப்பை கொட்டி அலுத்து விட்டது. ஆள் குறைத்தலில் அகப்பட்டு கொஞ்சக் காசு எடுத்தால் சந்தோசமாக வேறு வேலை எடுத்துவிடுவேன்.

சாம் : உங்களை மாதிரி ஆட்களை இலகுவில் வெளியே அனுப்ப மாட்டாங்கள்.

கோபால் ஒரு கணம் சிலுசிலு என்று உணர்ந்தான். தன்னை மாதிரி எக்ஸ்பீரியன்ஸ் + அறிவு உள்ளவனை இலகுவில் "வீட்டை போ" என்று சொல்லமாட்டாங்கள் என்று சொல்ல வருகிறான் என்று புளகாங்கிதம் அடைந்தான்.

சாம்: வயசு போனவர்களை இலகுவில் அனுப்ப மாட்டார்கள். அது கம்பனிக்குக் கனக்க காசு செலவழியும் வழி. பதிலாக 'அதிகரிப்புக்களை' நிறுத்தி வைத்தல், உன் வேலை சரியில்லை என்று நொட்டை நொடுக்குச் சொல்லுதல்மாதிரி இம்சை வேலை செய்து நீங்களாகவே வெளியில் போகச் செய்வாங்கள்.

பஸ்'ஸில் வீடு வரும்போது வழியில் இருந்த முதியோர் இல்லத்தைக் கொஞ்சம் பயத்தோடுதான் பார்த்தான் போபால்.


------
அரும்பதவுரை:

'தேங்காய்ப்' பார்ட்டி - Coconut Party- Brown outside, white inside. தங்களைத் தாங்களே வெள்ளையராகப் பாவனைப் பண்ணிக் கொண்டு திரியும் பேர்வழிகள். ஏதோ தங்கள் கெட்டகாலம் தாம் மண்ணிறமாகப் பிறந்துவிட்டோம் என்பது மாதிரித்தான் இவர்களின் உடல் மொழி இருக்கும். சீனர்களில் இருக்கும் இவ்வாறானவர்களை Banana Party என்பார்கள்.